Wstałam lewą nogą

Sobota, 2 kwietnia 2011 · dodano: 02.04.2011 | Komentarze 12

Rano chyba wstałam lewą nogą. Kompletny brak humoru i złość na każdym kroku. Denerwowało mnie wszystko, a jak by tego było mało powodów do nerwów nie brakowało. Moje auto znów zażądało dodatkowej gotówki co doprowadziło moje nerwy do punktu kulminacyjnego.
Sposobem na powstrzymanie piorunów jakie się we mnie kłębiły stał się rower. Jak tylko uporałam się z wszystkimi domowymi obowiązkami, wsiadałam i popedałowałam w pobliskie tereny. Nie miałam ochoty na oglądanie ludzi, więc wybrałam las.
Ruszyłam tzw. "żużlówką" w kierunku Budziaków, za największym na owej drodze skrzyżowaniu postanowiłam skręcić w leśną ścieżynę. Jest to chyba najbardziej malownicza droga w porach bezlistnych.

leśna droga © fotoaparatka

I tak sobie kręciłam pod górkę do momentu kiedy ujrzałam wielkie mrowisko. Musiałam sprawdzić czy mrówki już się po zimie obudziły i co zastaje... Stado kąsających owadów niosących do mrowiska ofiarę.

mrowisko © fotoaparatka

Po upewnieniu się, że do mrowiska zawitała już wiosna i strzepaniu z siebie osobników chcących pojechać na gapę ruszyłam dalej. Daleko jednak nie popedałowałam ponieważ na górce znajduje się miejsce, które lubię.

piętrowy las © fotoaparatka

Po chwili postoju ruszyłam dalej w kierunku żwirowiska. Na żwirowisku zastałam zażółcone oznaki wiosny, mnóstwo tych oznak :) Zeszłam na dno dołu, połaziłam po nim chwilę i wdrapałam się znów na górę.

wiosna © fotoaparatka

Dalej popedałowałam przez Budziaki pod samo Wierzbie, sprawdzić czy odkryte w ubiegłym roku ambony dalej widnieją na horyzoncie. Na miejscu oprócz drewnianych budowli spotkałam jeszcze sarnę, która sprytnie umknęła mojemu obiektywowi:) Ponieważ na niebie zaczęły zbierać się coraz cięższe chmury ruszyłam w drogę powrotną.
Nie jestem pewna czy po tej krótkiej wycieczce mam lepszy humor, jednak na pewno piorunami miotać nie będę :) A jutro postaram się pamiętać, żeby z łóżka na podłogę pomaszerowała pierwsza prawa noga!