Ostatni dzień kwietnia

Sobota, 30 kwietnia 2011 · dodano: 30.04.2011 | Komentarze 12

Prognoza pogody nie zapowiadała na dziś ładnej aury, tak więc po wczorajszym rowerowym dniu, nie spodziewałam się, że dziś uda mi się gdzieś wyskoczyć.
Rano jednak okazuje się, że na dworze cieplutko, słonecznie i nic nie stoi na przeszkodzie pedałowaniu. Po uporaniu się z domowymi obowiązkami, napełnieniu żołądka obiadem wyruszam, za cel obierając sobie stawy ożarowskie.
Przez żużlówkę docieram do Budziaków, gdzie odbijam na polną drogę prowadząca do Dzietrznik. Z Dzietrznik dalej typowo terenową polną drogą pedałuję w kierunku Grębienia.
Ostatnio jak zmagałam się z tym odcinkiem, było tam sporo lodu i błocka w którym nie dało się jechać. Dziś zastaję mnóstwo dołków, ale za to suchych i bez piachu.

polna droga © fotoaparatka

Ową drogą docieram do Grębienia i zabytkowego kościółka, do którego nie dotarłam wczoraj. Przystaje na chwilę, by zastanowić się co robić dalej, bo pogoda trochę zaczyna się psuć.

Dzwonnica przy kościółu_ Grebień © fotoaparatka

Kościół w Grębieniu © fotoaparatka

Postanawiam popedałować dalej, w końcu nie lubię wracać tą samą trasą. Kolejnym celem jest drewniany wiatrak w Kocilewie. Stoi na sporej górce, więc będzie widać co i jak dzieje się z pogodą.
Przejeżdżam przez Grębień i docieram do krajówki, z której za chwilę skręcam w szutrową drogę prowadzącą do Kocilewa. Szybko docieram do zabytku.

Wiatrak w Kocilewie © fotoaparatka

Rozglądam się po niebie i zaczynam mieć wątpliwości co robić dalej. Widoki z góry na której stoi młyn są piękne, ale pogoda jakaś taka niezdecydowana.

Widok z Kocilewa © fotoaparatka

Ruszam postanawiając, że w Ożarowie zadecyduję czy ruszać na stawy czy wracać do domu.

droga do Ożarowa © fotoaparatka

W Ożarowie jednak decyduje się na powrót. Mam nadzieję odwiedzić jeszcze jeden drewniany kościół w Wierzbiu, ale na miejscy zastaję parę młodą i tłum gości. Rezygnuję więc z pomysłu.
Z Wierzbia kieruje się w stronę Marek, drogą już bardzo dobrze mi znaną. W pewnym momencie do zjazdu z trasy zachęca mnie boczna leśna droga. Postanawiać zgłębić dokąd prowadzi. Im dłużej pedałuję tym szlakiem tym bardziej zaczyna mnie zastanawiać jej etap końcowy.

tajemnicza droga © fotoaparatka

W pewnych momentach wygląda tak, jakby kiedyś był na niej asfalt. Drążę "temat", aż do większego skrzyżowania, na którym nie wiem gdzie dalej. Postanawiam więc zostawić sobie tę tajemnicę na inny dzień. Zawracam w kierunku asfaltu.

w drodze powrotnej © fotoaparatka

Po powrocie na obrany wcześniej szlak, dojeżdżam do Marek, a stamtąd już prosto do domu.
Teraz trochę żałuję, że odpuściłam sobie stawy ale z pewnością w niedługim czasie tam dotrę.