Tajemniczą drogą

Poniedziałek, 23 maja 2011 · dodano: 23.05.2011 | Komentarze 7

Budzik dziś nie daje rady, gdy tylko słyszę dzwonek moja podświadomość szepcze: ty chyba nienormalna jesteś, idziemy spać :) Posłusznie słucham wewnętrznego głosu i śpię dalej.
Po pracy przychodzi czas na rowerowe odprężenie. Nie chce mi się dziś jakoś dalej pedałować, tym bardziej, że wiatr dość mocno daje się we znaki. Zastanawiam się nad trasa i po chwili do głowy przychodzi myśl o tajemniczej drodze, którą niedawno odkryłam. Siadam na rower i ruszam w kierunku Marek, do których jednak nie wjeżdżam a kieruje się "obwodnicą". Przystaję jedynie w jednym miejscu, które uwielbiam z racji jego uroku.

pole paproci © fotoaparatka

drzewo wśród paproci © fotoaparatka

Z obwodnicy wyjeżdżam na asfalt, gdzie powtórnie kieruję się w stronę Marek. Kilkaset metrów od wioski wjeżdżam w ową tajemniczą drogę. Mijam parę z kijkami, więc mam pewność, że droga musi mnie doprowadzić do jakiegoś konkretnego miejsca. Po chwili jestem na skrzyżowaniu, na którym ostatnio postanowiłam zawrócić. Skręcam w prawo, kawałek dalej trakt zmienia się w typową leśna drogę i powoli tracę niedawno zdobytą pewność.

mała wycinka © fotoaparatka

Mijam wycinkę i po chwili pedałowania po falowanej leśnej ścieżce docieram do większego skrzyżowania. Za sosen widać jakieś zabudowania. Odnajduje się nawet asfaltowa droga prowadząca do wsi. Podjeżdżam kawałek i upewniam się w przekonaniu, że jestem w pobliżu Gany.

widok na Ganę © fotoaparatka

Do wioski nie wjeżdżam, bo przecież na skrzyżowaniu czeka na mnie jeszcze jedna droga:) Zawracam i skręcam w jakiś boczny asfalt prowadzący do kilku domów. Widoczki naprawdę piękne.

pola na błekitnym niebem © fotoaparatka

droga do zabudowań © fotoaparatka

Powtórnie wjeżdżam w teren, gdzie na moment zatrzymuje mnie dość dziwna, jak na moje okolice, ambona. Wydaje się być solidna, jednak moja niechęć do drabin skutecznie zatrzymuje mnie na ziemi.

punkt widokowy dla mysliwych © fotoaparatka

.
Ruszam w stronę pierwszego skrzyżowania, gdzie postanawiam pojechać prosto. Okazuje się, że to właściwe przedłużenie owej tajemniczej drogi. Chwilami faktycznie widać kawałki asfaltu, a więc kiedyś musiała być to jakaś ważniejsza trasa. Szlak doprowadza mnie do krajówki. Wyjeżdżam w lesie między Kowalami a Sołtysami, w stronę których się kieruje.
Nie przypada mi do gustu ten kawałek krajówki. Ruch niesamowity, co drugie auto to ciężarówka, mnóstwo zakrętów. To nie jest to co lubię. Jakoś udaje mi się przejechać Sołtysy i w Wierzbiu skręcam na Marki. Tym razem pedałuję już do samych Marek. Zatrzymuję się przy centrum, gdzie wjeżdżam na szutrowy szlak.

zjazd z asfaltu © fotoaparatka

Docieram do "obwodnicy" i opuszczam wioskę skąd pedałuję w stronę domu, po drodze przystając jeszcze przy leśnym stawie.

staw koło Marek © fotoaparatka

Siadam chwilę przy brzegu i wsłuchuje się w melodie unoszącą się nad tonią wody. Pomieszanie kukułki z rechotem żab i trzepotem skrzydeł ważki tworzy niezwykła symfonię :) Po chwili relaksu idę w stronę roweru i ruszam już bezpośrednio do domu.